Hallo hallo, ja ik moet mn blog beter bijhouden ik weet..

Maar dit stuk zal ik kort en bondig beschrijven.

Ik was gebleven bij die nacht met het roggelende Chineesje en de tweede nacht hebben we haar goed duidelijk gemaakt dat ze daar écht mee moest stoppen. Zonder woorden te gebruiken dus dat moet hoe dan ook een leuke scene zijn geweest.

Die dag bekeken we ook The Hanging Temple. Daar kreeg ik wél studenten korting want ik liet een vage foto zien van mn studiefinanciering en ik noemde wat woordjes als goverment enzo. Ja het was handiger als ik gewoon m'n schoolpasje bij mij had maar die heb ik dus niet bij mij.

Het verbaasde mij hoe weinig Chinezen er waren. Vorig jaar waren ze overal en nu hebben we zonder claustrofobie (met hoogtevrees) alles bekeken.

Toen we terug waren in Datong en een supermarkt binnen huppelde kregen we hulp van de manager die erg goed Engels kon spreken. Hij reed ons karretje en legde er in wat we nodig hadden. Het fruit werd gewogen en goedkeuring werd gevraagd. Dit is m'n beste supermarktervaring tot nu toe, van mijn geweldige leven.

Terug in ons hostel zochten we uit hoe we het beste bij Wutaishan konden komen en ons hosteldametje wist zeker te weten dat we de volgende dag om 14:00 uur op het busstation moesten zijn en toen we daar drie uren te vroeg (voor de zekerheid) aan kwamen vertelden ze ons dat er alleen om 8:00 een bus ging en dat we op moesten rotten.

Dus met ons ziel onder ons arm en ons zware backpack op ons rug liepen we naar de banketbakker en kochten een tas vol aan lekkernijen en vooral troost voor nog geen 2,- euro.

We twijfelden even om dan maar naar Beijing te gaan maar probeerde op allerlei manieren een weg te vinden naar Wutaishan. Toen op het station werd ons Xingzhou gezegd en we vertrokken met de trein naar deze stad waar je echt niet dood gevonden wilt worden. Bij aankomst bleek er ook geen bus te gaan en we zakten nóg ietsje dieper in de stront. Dan maar een hotel zoeken. Eentje die een beetje te betalen is graag.

Eentje waar je, terwijl je in bed ligt, door het glazen hokje elkaar kan zien kakken.

We zochten een restaurant en liepen een hotpot keten in. Elke medewerkster groette ons met een brede grijns en we liepen achter ze aan naar boven. Daar riepen ze even om dat Paris Hilton en Jennifer Aniston kwamen eten want daarna keek iedereen ons bewonderend aan.

We aten ons vol alsof we die celeb's waren en terug in ons hotel vroegen we met google translate hoe de f we bij wutaishan konden komen.

Ja heel vroeg in ieder geval.

Dus die morgen stonden we om 6:30 op straat naar de taxi's te zwaaien. Die bracht ons naar het busstation en hoera ja! Er ging een bus en wel om 8:30!

Dit was leuk man! In wutaishan kwamen we bij het hostel dat ik weer gereserveerd had met booking.com maar dat hele hostel was in renovatie.

Dit kan dus gewoon en het gaf gelukkig niks want ernaast zat een hotel.

We bekeken deze dag een hoop tempels en kloosters. Daar staat Wutaishan ook om bekent maar dat wisten jullie.

De volgende dag liepen we een route die 10 uur duurde. Dat is een berg op van bijna 3000 meter en daarna loop je over de rug naar een nóg hogere top. Een top van 3065m dat het dak van Noord China word genoemd omdat hij het hoogst is.

In het begin waren we alweer van de route en liepen we dwars door de bossen die stijle berghelling op. En eindelijk boven, na een klim van 1,5 uur, aten we even een mandarijntje. We keken naar het uitzicht en zagen onze weg doorlopen tot aan de overkant van het dal. Echt een aanrader deze route want het uitzicht is het echt waard. Onderweg kom je twee kloosters tegen en officieel gaat de route nog door naar een derde klooster op een andere top. Maar we vonden het wel mooi zo en liepen weer een stuk(2uur) terug om zo bij een grotere weg uit te komen. Daar kregen we een lift van een vrachtwagen chauffeur. Niet zo'n typische, het was gewoon weer zo'n Chinees.

En deze nacht sliepen we heerlijk en kort want de volgende dag hadden we graag onze Beijing bus om 8:00. De meneer van het hotel zei dat er ook een om 11:00 ging en hij wou ons graag brengen. Dus om 10:30 gingen we er heen.

-Uitverkocht-

Voor morgen waren er nog wel bustickets..

Dus we liepen direct door naar de supermarkt, kochten veel te veel ongezonde dingen en hebben de rest van de dag in bed gelegen, middagdutjes gedaan, gegeten en afleveringen gekeken van Streetlab.

Dat was wel lekker.