Vandaag, na een harde werkdag, kwamen er mensen van het ministerie van onderwijs o.i.d. Het waren in ieder geval mensen van een zeer hoge kast en de headmaster wad ontzettend nerveus. Deze mensen gaan verschillende scholen af (zo'n 500) en beslissen daarna of er gesteund moet worden of niet.

Ze zouden ons project kritisch bekijken, het was bijna ongemakkelijk.. Er kwam geen positiviteit van af, ze konden alleen maar vertellen dat de hoeken rond moesten worden. Verder niets. Dus bleven we maar vriendelijk lachen en 'ja' knikken.

Daarna zouden ze bij de headmaster eten, feesten en overnachten. Want dat is dus schijnbaar wat ze doen en waar ze het 'voor' doen. De headmaster deed ontzettend zijn best om het ze op hun gemakt te stellen en ik vond het eigenlijk een beetje sneu.

Dit 'vrijgezellenfeestje' verliep wat traag (voor ons) met wat gedans en een paar lastige dronken 'onderwijsbazen'. Op dit moment realiseerde ik mij het meest hoe gaar het is om op zo'n manier met lagere kasten om te gaan..

De volgende dag was ik voornamelijk de meubelonderdelen aan het schilderen. Het is super leuk dat de kinderen komen kijken, willen helpen en wat Engels met je komen praten. Er stond een muziekbox in een ander lokaal die we tijdens het schilderen continue aan hadden. We nodigden de kinderen uit om mee te komen dansen, en hebben wel een uur staan springen en dansen! Drie meisjes lieten zelfs een ingestudeerd dansje zien en zongen daarbij volop! Het geluid trok veel kinderen in het dorp aan en ze gingen allen vol blijdschap met ons mee doen! Ik vond dit een van de mooiste momenten en de video volgt nog.. :)