Dus, Quinten en ik pakten een taxi naar het busstation. Aangekomen en nog ìn de taxi begon er al een kind te onderhandelen met de taxichauffeur waar wij heen moesten en hij zou ons wel brengen. Ik had hier totaal geen zin in, schudde nee en liep de andere kant op. Natuurlijk volgde hij ons en ik zei nog 3 maal dat ik wist wat ik deed. Op het station was het een totale drukte, naar mijn idee alleen maar 'hosselaars' die toeristen wilden helpen voor wat roepies.. Ze kwamen ook met z'n alle naar ons toe, alsof 't journalisten waren. Maar goed, niks aan de hand want ik heb nog nooit van een Nepalese dief gehoord. Bij een van de 50 loketten kochten we twee tickets voor Pokara, 'local bus'. Zeg maar 200 roepies goedkoper dan de toeristenbus die niet overal stopt, airco heeft en niet meer mensen dan zitplaatsen. En jongens, 200 roepies is minder dan 2,- euro.... Maar we gingen voor de ervaring laten we maar zeggen.

Er stonden ongeveer 50 bussen, van die versierde uit India geïmporteerd en ergens op de bus moest een nummer staan.. Een man hielp ons de bus te vinden en hoefde er geen geld voor ( ik denk omdat hij mijn gezicht had gezien). We vertrokken al een half uur later dan gepland omdat de bus nog niet vol zat. Daarna reden we langzaam door een drukke winkelstraat en ging een groepje 'hosselaars' de straat op om mensen binnen te krijgen. Dit duurde ook zo ongeveer 1,5 uur.. We gingen verder en kwamen in een file terecht. Het is ongeveer 200km naar Pokara en we hadden zo'n 6/7 uur gerekend. Maar goed, het was benauwd in de bus en er lag al een dikke laag stof op mijn gezicht want ze kennen hier geen roetfilters. De bus stopte voor een korte pauze en we gingen verder.. Een aantal uren later stopten we voor het avondeten. Dal bhat, wat een verassing en we aten Nepaly styl met ons rechter hand. Er begon een vrouw te schreeuwen tegen de buschauffeur en de ruzie wilde maat niet stoppen. Ik snapte er geen bal van, alleen dat ze 'police' zei. Na een uur werd duidelijk dat ze bijna thuis was en niet nog wou wachten om te eten. Ik snapte dit hele circus eromheen niet echt maar de politie kwam en de vrouw, én buschauffeur met passagiers moesten mee naar het bureau. Dus daar gingen we dan, en het geschreeuw ging nog zo'n 2 uur door. Nu ging het verhaal dat de vrouw dacht dat ze bestolen was van haar gouden ketting, maar veel Nepalezen dachten dat ze dat loog. Om 23:00 konden we eindelijk weer die bus in. We hadden een jonge lama ontmoet die ons vergezelde en wat tips gaf. Want we hadden nog geen slaapplek en het was nog zeker wel 2 uur rijden. Om 1:30 stapten we uit na een busrit van 12,5 uur bij een taxistation en vroegen de taxi of hij ons naar een cheap hotel kon brengen. Het zou 800rs zijn en dat klonk als een goed hotel als we nagingen dat het niet veel scheelde met eerdere bezochte hotels. Maar dit was net even anders.. Het was 2:00 uur, de hotelbaas kwam chagrijnig uit zijn bed en liet ons een kamer zien. Ik liep er even snel doorheen en zei dat het O.K. was. En toen ik mijn tas wou pakken zag ik al een kakkerlak op de deur zitten. Op mijn kussen lag kak en ik zag nog wel veel meer..

Ik installeerde mijn klamboe, poetste mijn tanden en toen ik terug kwam zat er al een kakkerlak IN mijn klamboe tentje..

Oke, even rustig ademhalen.. Ze doen toch niks..

Ik ben in mijn klamboe gaan staan, heb alles samengeknoopt en ben er op gaan liggen. Heb dit verhaal getypt in mijn mobiel en halverwege in slaap gevallen.

Want dat ging best even lastig met al dat geluid die de kakkerlakken maken bij mijn hoofd.