10augustus vlogen we om 23:30 van Kathmandu naar Kuala lumpur, Maleisië.daar stapten we over op het vliegtuig naar Guangzhou. 2x vlogen we 4 uur en bij aankomst waren we toe aan wat slaap (6uur verschil met Nederland).

Wat een verschil met Nepal... Op de straten is geen vuiltje te bekennen, er zijn verkeersborden, voor elke ingang controleert de bewaking je op explosieven en fouilleren ze je even snel en oja de HITTE. Het lijkt wel burgers zoo maar dan 6x zo erg en mét Chinezen!

Ik ging in een restaurantje zitten bestelde noodles en Quinten ging pinnen. Ik kreeg een lekker bord met jawel: stokjes!

Ik pakte ze wat onhandig vast (dit deed ik thuis alleen soms uit verveling) maar ik klungelde heel wat af! Ik keek voorzichtig om mij heen, of ik geen poppenkast voorstelling was begonnen en kreeg het door schaamte niet op.

We hadden voor 1 piep klein keertje een duur hotel geboekt aan de lake side(20,- pp). Een super mooie locatie, zwembad, schone kamers etc etc..

Helaas was het die avond al wat laat en konden we de volgende morgen niet zwemmen omdat het regende ofzoiets.. Dus pakte we de paraplu en liepen we naar een bus die ons voor 4 yen wat haltes verder bracht.. We verkende een beetje de omgeving, mensen, het eten en pakte de metro naar een museum. Met backpack en al liepen we door het veelte benauwde weer, en ik werd chagrijnig dat we steeds vet ver moesten lopen om over te steken.. Ik wou gewoon ergens wat drinken om ook ff te rusten maar ze zetten hier overal hekken langs de straten.. We liepen maar gelijk 'T mausoleum of the Nànyué king in met het idee dat daar wel een cafeetje zou zijn.. Na 3 keer de trappen op en af te hebben gelopen omdat ze zeiden dat boven drinken was, of ons dus totaaaal niet begrepen.. Had ik het gehad! Wat een ***museum, ***stad, ***land! En gelijk daarna moesten Quinten en ik lachen om de onverschilligheid die ik uitkraamde.

Goed, hoewel ik normaal best wel van de musea ben, zat ik er wat doorheen maar waagde ik toch een poging. We liepen door een 2000jaar oude tombe, met echt fantastische schatten van bevindingen! Het verbaasde mij dat dit ***museum echt heel interessant was. Excuseer..

Daarna pakten we een taxi naar de foodhallen die de Lonely Planet ons aanraadde. O, en niets is hier in Engels, of iets waar je wat uithalen kan.. Alleen Chinese tekens, dus we gingen ergens zitten en wezen twee plaatjes aan wat best oke eten leek.

We kregen koude kip in een bad van olie, (zoute) kruiden, komkommer en pinda's, en een kommetje met ballen. Ik nam een hap van een bal en twijfelde even naar de smaak en de paarse kleur.. Ik kon nog niet vertellen of het lekker was, of dat ik gewoon honger had. Nadat we de kip ophadden waren die ballen niet te vreten..

We liepen weer naar de metro en stonden, aangestaard door Chinezen, 30 min lang tot we Guangzhou South bereikt hadden.

Een ontzettend grote hal, ik denk wel 1km lang, maar ik ben slecht in schatten. Heel hoog plafond waar dus nòg zo'n hal boven bevond! We haalde met gebarentaal onze tickets en liepen heel wat kilometers door de hal. En toen kwamen we achter die tweede hal waar we moesten zijn. Weer werden we gecontroleerd en Quinten moest zijn tas openen.. Ojee ik wist het al.. De Kukuri(dik mes uit Nepal) wat prima het vliegtuig in mocht was nu een object geworden die 3 x gecheckt werd en om gelachen werd door 10 Chinezen die lieten merken ook een zin Engels te kunnen 'don't step out of the car before it stops'

Ik zei, ok thank you, and see you tomorrow.

Na een beetje teleurgesteld en verontwaardigd te zijn, bonden ze het mes gewoon in en mochten we verder! Hiephiephoera!

We gingen met de highspeed train en hadden sta-tickets gekocht (de rest was uitverkocht en dit was goedkoper). We betaalde 42,- p.p. voor 600km. We gingen op ons backpack zitten en al snel begon er een Chinees (Wang Yi) met ons te praten. Of nouja, praten.. Hij typte in zijn vertaal app waar we vandaan kwamen. We hadden toch 3 uur, en namen de tijd om woordje voor woordje te vertalen wat we hier deden, waar we vandaan kwamen en waar we heen gingen. Een andere Chinees begon (goed) Engels tegen ons te praten. Hij was net met zijn vriendin op vakantie geweest en zij moesten ook naar hetzelfde station. Ook kon hij Wang Yi helpen met vertalen.

Wang Yi had Facebook en voegde ons toe. In China zijn alle apps zoals google e.d. geblokkeerd maar hij( en wij) hadden een VPN-app. Daarmee lijkt het alsof je in een ander land zit waardoor je kan opzoeken wat je maar wilt. Hij gaf ons een mobiel en zei dat we daarmee op Wechat contact konden houden. Wij waren verbaast over zijn gulheid en wouden het niet aannemen. We boden hem en de ander met zijn vriendin uit om de volgende dag ergens wat te gaan eten. We vroegen ze om lokaal eten, en wat we sowieso 'moesten' proberen. We zouden contact met de houden over de mobiel. Wang Yi stapte een station eerder uit en wij gingen verder naar Changsha. Xiong Tao vroeg hoe we naar ons hostel gingen en raadde ons af om met de taxi te gaan omdat dat in de avond erg duur was. Hij zei dat we met de bus of trein konden gaan maar dat hij ook zijn vader ging bellen of we door hem gebracht konden worden. Dat vonden we super aardig! Eenmaal op het station zei hij dat het mocht en we liepen mee. We zagen een dikke Range Rover en vroegen of dat zijn vader was. Hij zei dat het zijn chauffeur was.

Dus daar zaten we dan, in de duurste auto werden we naar het goedkoopste hostel gebracht. Ik zat voorin en zag hoe hij met zijn dikke bak overal voorrang nam (in Nederland zouden we dit 'asociaal' noemen). Xiong Tao verontschuldigde zich en zei dat hij liever had dat hij voorzichtig reed.

Eenmaal bij ons hostel (New Youth Hostel), bedankten we hem en gingen naar ons kamer. Het is een ontzettend leuk en hip hostel met een pool -en voetbal tafel, airco en best wat privacy in onze kamers d.m.v. gordijntjes.

Ik ging rond 3:00 naar bed nadat ik mn blog geschreven had en sliep de volgende morgen sinds tijden uit.