Vandaag was het weer zo'n ontzettend benauwde dag. We besloten naar de rivier te fietsen maar konden nauwelijks bewegen door het warme weer.

We verbaasde ons nog steeds over de gulheid van Wang Yi, en nadat ik dit verhaal vertelde aan mijn zus vond zij het ook maar vaag. Vervolgens kreeg ik wat blogs te lezen van andere reizigers die opgelicht waren. Dit verhaal paste er best tussen.. Terwijl mijn gevoel dit juist niet had..

We zouden vanavond goed voorbereidt wat met ze gaan eten en ik vond het ineens heel spannend.

Maar goed eerst gingen we naar een langgerekt eiland in de rivier en we smste Wang Yi. Hij zou naar ons toe komen. We koelden ons steeds wat af met de watersproeiers in de perkjes en gingen terug naar ons hostel. En snel daarna kwam Wang Yi met een vriend.

We hadden nog geen restaurant gevonden en Wang Yi zei dat hij ons uitnodigde bij het restaurant van een vriend. Quinten en ik keken elkaar aan en zeiden dat het nu wel begon te stinken. Ook toen we onze gehuurde fiets wouden pakken, schudde zij 'nee' en dat ze via Uber een rit geregeld hadden. Die stond al op ons te wachten maar ik vond het allemaal helemaal niet meer zo leuk. Vooral omdat ik tijd probeerde te rekken en zij zeiden dat we op moesten schieten. We stapten in en ik vroeg wat het kostte, waarop Wang Yi zei 'very cheap, its ok.'

Maar ik had geen zin in geld-afgetroggel en was het wat zat.

Onderweg zagen we prachtig vuurwerk en aan de andere kant zagen we continue grote bliksemschichten. We kwamen aan bij het restaurant 'My Courtyard'.

Nou daar gingen we dan, met een klein zetje in onze rug gingen we naar binnen. Het eten stond namelijk al klaar (ik had goed getreuzeld) maar vond het weer wat appart.

Ik was verbaast over het restaurant, het zag er namelijk super mooi en luxe uit en toen we het eten zagen was ik weer bij bewustzijn. De mensen zijn echt heel lief!

Ok, de avond was nog niet voorbij..

We genoten van heel lekker en speciaal Chinees eten, dronken lekkere thee, lekker bier en een lekker vodkaatje. Allemaal 'Chinese Stylo'.

Het was erg gezellig en na het eten gingen we weer met een Uber auto ergens heen. We stapte uit en Wang Yi huurde twee fietsen.. Maar wacht even.. Een karretje met dakje en twee fietsers zeg maar. Dat als je iemand dáár mee ziet, dat je niet snapt waarom mensen dat doen in hemelsnaam.. Haha, nou het was een erg grappige rit en ook heel mooi want we fietsen om een groot meer heen! Een breed uitzicht op de skyline's van Changsha. We stopten een aantal keren om er van te genieten.

We fietsen verder en ik kreeg ineens het idee dat we niet meer om het meer gingen maar juist verder er van af!

Het was een lege weg langs lege hoge gebouwen.

Quinten pakte zijn gps en mijn richtingsgevoel is officieel niet te vertrouwen..

We dachten nog steeds wel dat dit té mooi was om waar te zijn.

Na onze toeristische fietstocht aten we een ijsje en vroegen we of ze nog zin hadden in een potje pool bij ons in het hostel. En daar waren ze wel voor in! Weer pakten we een Uber auto en in het hostel rende ik naar de koelkast om biertjes te kopen voordat zij het konden doen. We speelden pool en ontmoette de eerste Nederlanders. Gelukkig konden zij er niks van en hadden we wat te lachen.

We spraken met Wang Yi en z'n vriend (wiens naam we nog steeds niet weten/onthouden) af om de volgende morgen samen te ontbijten.

Ze printte een foto van ons vieren en gaven het cadeau.

Wat een geweldig lieve mensen! In het begin wil je steeds wat terug doen en soms ook gewoon iets niet aannemen.. Maar je ontkomt er niet aan dus hebben we ons overgegeven. Wang Yi zei mij een pakketje te sturen met thee etc. omdat het duurder is als ik het zou kopen. Ik bedankte hem en ga hem ook een Nederlands pakketje sturen.

Na het ontbijt brachten ze ons naar het station. Hij kocht een tas vol met eten en drinken voor tijdens de reis. Op het station liepen ze de rijen voorbij om ons ticket op te halen en gingen we door de beveiliging.. We waren wat laat en jawel, daar ging het alarm weer..

Die verdomde kukuri (dik Nepalees mes). Ditmaal was het menens en werd hij ingenomen.

We namen afscheid van Wang Yi.

Hij waarschuwde ons dat niet iedereen zo als zij zijn en dat we extra moeten oppassen.

En wij vertelde hem dat wij wat achterdochtig waren. Dat we blij zijn hen te kennen en dat ze meer dan 100% welkom zijn in Nederland.

Bezweet stapten we de trein in, deze was minder comfortabel want er was geen plek om op onze backpack te zitten en de rit duurt 6 uur. Dus dat is wat ik nu doe, mijn blog schrijven in de trein..