De trein had uiteindelijk 4 uur vertraging waardoor we 10 uur in een hoekje opgepropt op ons backpack zaten. Vlak bij de w.c. en heetwaterkraan (dat hebben ze hier blijkbaar overal voor noodles e.d.) waardoor we steeds gepasseerd werden door Chinezen en Chinezen en nog veeeel meer Chinezen. Er kwam een moment dat ik echt Chinees claustrofobisch werd. Maar vooral omdat ze 'bijna' allemaal schaamteloos naar je staren.

Het laatste uurtje hebben we in een coupe kunnen zitten wat naar mijn idee prima is als je lawaai van schreeuwende Chinezen, muziek en starende Chinezen kan waarderen.

Er liepen twee Israeliërs langs die we ook in ons hostel al gezien hadden (Omer en Katya). Ze vroegen waar we heen gingen (Zhangjiajie) en omdat we nog geen slaapplek hadden boden ze hun zelfde hostel aan. Daardoor konden we ook de taxi kosten delen die er 50 min. over zou doen.

Ons hostel zou perfect naast het park liggen van het karstlandschap.

We besloten samen door het gebergte te reizen en de volgende dag stonden we niet al te laat op. We wouden de ergste drukte vermijden en dat is dus meestal heel vroeg of juist aan het einde van de dag (vanwege de hitte).

Op straat zagen we al grote groepen langslopen met een gids met microfoon die je wel drie straten verderop kunt horen.

We kochten onze tickets en kregen geen studenten korting met onze pasjes omdat we boven de 23 waren.. En lief aankijken werkt niet want 'regels zijn regels'.

Eenmaal door de poortjes en een scan van onze vinger verder, pakten we een bus die ons wat verder het gebergte in zou brengen.

We stapten uit en begonnen te lopen.

Trappen, trappen en nog eens trappen, we hebben deze dag bijna 4000 traptreden gelopen. En wel in die hitte.. We waren allemaal zeiknat van het zweet.

Wel waren we de enige zo ongeveer omdat er ook een gondel omhoog ging. Dus uiteindelijk boven hadden we een prachtig uitzicht maar natuurlijk ook veel Chinezen.

We gingen opzoek naar een hostel. Veel zaten er vol en velen vroegen belachelijke prijzen (dan alsnog ongeveer 15,-). Maar we vonden een kamer waar ze een extra bed bij wouden zetten voor een schappelijke prijs.

We aten wat en gingen uitgeput naar bed.

De volgende dag gingen we verder. Na hard gezocht te hebben naar een kopje koffie en uiteindelijk een soort koffie kregen, konden we gelukkig weer een busje pakken die ons snel ergens afzette.

We bezochten eerst wat toeristische uitzichtpunten maar liepen daarna alweer gauw alleen.

We liepen niet al te veel trappen op en kwamen op de rug van een berg terecht die we helemaal afliepen. Ze waren bij het aller hoogste topje aan het werk en we mochten niet naar boven. Gelukkig zagen we een klein paadje waar we een beetje voor moesten klauteren en de gele poep moesten ontwijken, maar toen we door de bosjes gekropen hadden, zagen we het aller mooiste en vooral spannendste uitzicht! Want zoals je op die foto's kunt zien, lopen de bergen recht naar beneden. En ik dacht nog wel mijn hoogtevrees onder de knie te kunnen houden..

We hadden een geweldige dag, en dit keer een hostel beneden bij een riviertje met een prachtig uitzicht op de bergen. We zijn nog even gaan zwemmen, eten en weer uitgeput gaan slapen.

Onze laatste dag in het park, hebben we dan toch maar zo'n stomme gondel gepakt. Maar omdat we anders niet qua tijd uitkwamen dus dit telt niet!

Binnen 5 min waren we al boven en we wouden nog wat 'toeristische' uitzichtpunten zien.

Maar, zoals het hier was..

Ik heb nauwelijks kunnen genieten want we liepen hutjemutje achter de menigte aan. We waren het al snel eens dat we de menigte voorbij moesten gaan maar stonden nog versteld hoe ver die doorliep. Op dit punt had Katya het helemaal gehad met die Chinezen en ik eerlijk gezegd ook een beetje. Uiteindelijk liepen we een mooie weg terug naar beneden zonder al te veel anderen. We kwamen bij een riviertje waar we even konden afkoelen voor we weer de bus terug pakten. We haalde onze backpack's op bij het hostel en pakte weer de bus van 50 min terug naar Zhangjiajie. We douchten allemaal in het hostel, aten nog wat en namem afscheid van Katya en Omer. Die namen het vliegtuig naar een andere stad.

De volgende morgen stonden we redelijk vroeg op en pakten een 10 uur lang durende trein met bed richting Kunming. Daar moeten we overstappen op een 6 uur durende treinreis naar Dali. Een werelderfgoed stadje wat heel mooi blijkt te zijn.

Momenteel zijn we aan het pokeren met zonnebloempitten op mijn bed met drie Chinezen.