De volgende morgen sta ik om 6 uur op. Pak mijn tas in, trek ik lange kleren aan en mijn bergschoenen.

Als ik wil afrekenen blijkt dat er geen bus voor ons gereserveerd is. Hij zegt dat ze om het half uur gaan dus dat is nog ok. Als we dan toch nog een beetje tijd hebben, wil ik heel graag naar de apotheek om Deet te halen. Ik heb gister een foto gemaakt van de spray. We lopen 15 minuten, apotheek dicht. Lopen weer 15 minuten, maar deze is ook dicht. We wachten een half uur tot hij open gaat. Geen Deet.. Dan lopen we weer naar de eerste apotheek maar hij is nog steeds dicht. Een voorbijganger zegt dat er 5 min hiervandaan nog een zit. We lopen er heen en ze schud nee, geen Deet. Ik probeer al een mug na te doen en dat vinden ze allemaal heel grappig, maar we zijn nu een uur niets opgeschoten terwijl iedereen, na het zien van de foto ons naar een apotheek wijst.

Goed, laatste kans.. Om half 9 ging de eerste apotheek dan eindelijk open.. Maar alweer een 'nee'. Weer probeer ik met gebaren een mug en een beet en dat ze weg blijven na te bootsen maar ze schieten allemaal in de lach. Maar ik heb het nu echt gehad, kan er totaal niet om lachen.. Waarom, als iedereen op straat weet wat het is, ons hier naartoe wijst.. Waarschijnlijk ook iedereen het gebruikt vanwege de malariamug.. WAAROM??!! En uiteindelijk vertrekken we met wéér een potje NA de beet en een soort parfum..

We besluiten vandaag maar niet naar de Tiger Leaping Gorge te gaan.. We gaan naar Shangri-la.. Hopelijk hebben ze daar meer 'verstand' van zaken..