De volgende morgen werd ik plots gewekt door Quinten om uit het raam te kijken. We reden op een plateau met stil hangende wolkjes naast bergen met sneeuw! Het zag er prachtig uit en ook mijn slaapburen keken met een glimlach naar buiten. Twee uur daarna zouden we aankomen in Lhasa en we zagen al nieuwbouw en werktuigen e.d.

Bij aankomst in een gigantische stationshal werden wij er gelijk uitgepikt om mee te komen en ons te laten registreren. Paspoort en natuurlijk onze permit. Dit was in een paar seconden al geregeld en we liepen door. Aan het einde van de weg stonden een aantal mannen te roepen en ik dacht, 'voor mij kijken, doorlopen' maar ik hoorde Elisabeth.. En dat is volgens mij geen Chinees.. Draaide mij om, en jawel dat is onze gids!

Of nee, niet dat ik hem herkende.. Maar een aardige Tibetaan die ons vriendelijk welkom heette en erg behulpzaam is. We stapten de auto in, waarna we door het nieuwe centrum reden van Tibet, en daar had hij gelijk wat over te vertellen. Want dit was in een paar jaar tijd erbij gekomen door de regering van China, en ja dat verhaal kennen we allemaal maar ik was meer verbaast over dát hij het zei. En zo kwamen er nog meer verhalen, en ik stelde hem ook veel vragen en joh, ik ben zò blij met deze gids! Misschien is het zo door de tijd heen verandert, maar we zagen ook steeds legerauto's met bemanningsleden met enge geweren om de mensen op straat onder hun hoede te houden. Ook zien we op elk huisje in de drukke winkelstraat de Chinese vlag.. Ik denk dat hij niet bang is en het wil laten weten aan de rest buiten Tibet. En we hoorden dat er eerder vele monasteries wel 8000 of 15.000 monniken hadden, en dat de regering het aantal heeft verlaagd naar 500. Er werd geen keuze gemaakt in wie wél en wie niet, de rest moest in het dorp gaan wonen.

Ook het feit dat als Chinezen in Tibet komen wonen en werken, ze meer betaald krijgen. Tibet moet zo snel mogelijk China worden. Dat heb ik ergens gelezen maar het is ook zo. Ik vind het verschrikkelijk.

Lobsang (gids) bracht ons naar het 'Yak Hotel' in de old town, om even bij te komen. Ik liep de badkamer in, en ik kon mijn ogen niet geloven, ik schoot zelfs in de lach. Onze badkamer.. heeft een BAD! Haha het klinkt gek, maar de hele vakantie houden we lekkere verhalen over matrassen en badkamers met warm water en broodjes kaas. En hier was hij gewoon.. Onaangekondigd!

Goed, ik nam een 'douche' en we gingen ergens lunchen. We bestelde Bobi ( pannenkoekje met groentes) en momo's met yakvlees. Heel lekker en we liepen even een rondje door de old town van Tibet. Om 15:00 kwam Lobsang die ons met de auto naar 'The Sera Monastery' bracht.

De verschillende monasteries die we deze dag bezocht hebben lieten zien hoeveel er is vernietigd eind jaren 60. Hij kon mij een aantal standbeelden en gebedsboekjes aanwijzen die nog origineel waren. Ook vertelde hij veel over het boeddhisme, de manier van leven als monnik en de werken die ze verrichten. Ik vind het boeddhisme het mooiste geloof dat er bestaat (tot nu toe; eigenlijk is het een levenswijze ipv een geloof). En fijn dat onze gids de tijd neemt om het te vertellen, ook de verschillende standbeelden en betekenissen etc. Al die tijd dat we in Nepal en China een Monastery in gingen, ontbrak dit alles.

Op de terugweg begon ik meer last te krijgen van mijn hoogteziekte.. Ik nam twee paracetamol maar had rust nodig.

Ik ging even op bed liggen en daarna aten we bij de buren yakvlees. Heel lekker en meer mals dan rund.

Mijn hoofdpijn was er nog steeds en mijn hakken tintelden heel de tijd. Ik had zin om te niksen.. Of in ieder geval een muziekje op te zetten en in bed te liggen of zo..

Ik nam een heerlijk warm bad, wat ik twee keer aanvulde met warm water en het hielp erg goed.

En nu lig ik in bed en ik denk dat ik zo ga overgeven..