Onze tweede dag in Lhasa.. We stonden vroeg op en Lobsang bracht ons naar Drepung Monastery. In 1416 hebben ze deze de grootste van Tibet gemaakt. Ongeveer 8 km van ons vandaan, halverwege een 'heuvel' (berg). Het was er rustig, en we hadden een mooi uitzicht over Lhasa. We liepen omhoog, niet te vergeten dat je hier al moeite hebt met lopen op deze hoogte hé. Of nou ja, je kan niet omhoog lopen én praten/appeltje eten/jongleren.

Weer vertelde Lobsang ons vele verhalen en we luisterden aandachtig. We liepen verschillende gebouwen en kamers in; keuken, ontvangstruimte, etc.

Ik ging even 'zitten' en at een appeltje, ook Tibetanen willen wel eens een foto met je nemen dus dat deden we. Ik zat nog naast die vent, en hij keek naar de foto.. En zoomde schaamteloos in op mijn hoofd.. Ik vroeg mij af of hij wist dat ik nog ademde.. Goed.

We gingen verder, maakte een praatje met mooie Tibetanen, schoot wat fotootjes, je kent het wel.

Na de lunch deed ik een kort diep slaapje en werden we naar het Norbulingka Festival gebracht. Een festival waarbij ze het traditionele zomer resident van de 7e Dalai Lama openstellen.

De gehele omgeving komt kijken naar de opera, bezoeken paleizen van de verschillende Lama's en vooral de hele dag picknicken in het gras. Het was een fijne sfeer, al zag ik soms militairen intimiderend langs de mensen in het gras lopen en zoekend om hun heen kijken. Ik wou een foto maken maar ik val op want ik ben blond en iedereen staarde mij aan. Komt vast nog wel een keer..

We bezochten het paleis van de 14e lama en zijn tuin, zijn kamers, maar vooral de mensen om ons heen die continue hun gebed mompelen en gebogen langs je heen lopen. Op zo'n plek val je dus niet op..

Op straat zeggen de Tibetanen iets anders 'hello!' dan de Chinezen. Chinezen schreeuwen het namelijk en Tibetanen zeggen het in een vragende 'hello?' Én moet ik erbij vertellen, ik vind het leuk. Want ik kijk ook graag naar hen dus is het een soort gelijke oversteek. Vooral de oude vrouwtjes met hun klederdracht en de kindjes met hun lach.

Daarna liepen we af op het geluid van de opera. Ik zag de militairen weer lopen, maar dit keer met een groep mannen in pak (Weer geen foto)..

Maar goed, het is een voorstelling met verkleedpartijen, erg mooi om te zien. Rondrennende yaks en mooi geklede dansers en daarbij werd gezongen. Ik heb geen échte toeristen gezien, soms een paar 'Hello's! (van Chinezen dus). Maar meerendeel Tibetanen en dat maakte het ook zo fijn en knus.

En toen zag ik het groepje mannen in pak, en ik schoot die foto!! (Bewogen)

We belde Lobsang en hij haalde ons op. Hij was met een vriend die ook gids is. Hij kwam uit India en was wel eens in Polen geweest. Toen we vroegen of Lobsang wel eens een verre reis gemaakt had shockeerde ik best wel. Hij vertelde namelijk dat Tibetanen wel een ID krijgen, maar geen paspoort. Daardoor kunnen ze China niet uit. Chinezen krijgen wél een paspoort, maar ze zijn bang dat de Tibetanen zullen vertellen hoe het er hier aan toe gaat..

Jeetje mina..

We dronken een biertje en de barman zei; 'er is nog plek.'

Hoorde ik dat goed? De zelfde barman van gisteren is gewoon Nederlands??!!!

Daarna gingen we naar Dunya, het welbekende restaurant van haar Bobi's, momo's en Lassi's! Aten er heel lekker en goedkoop. Ik was op en wou eigenlijk weer terug naar het hotel, maar er stonden allemaal mannetjes met overdekte fietsjes die naar ons riepen. Even vragen wat het kost, 10yuan? Oke, we gaan wel ff naar 't Potala Palace. Schijnt in de avond mooi verlicht te worden en op het plein ervoor, wordt een fontein voorstelling gegeven met muziek. Nou, dat is 'precies' waar we de hele vakantie al naar op zoek zijn!

We gingen er heen, moesten een hekje over.. verder gewoon prima. Later bleek dat er controle ingangen waren zoals; 'OVERAL'.. Wel makkelijk binnen komen dan.. Volgende keer neem ik een brandende Monnik mee.. (Oke, nee sorry)..

We liepen het plein op, een grote poster van Mao, veel selfie-Chinezen, veel gekleurde (led)-verlichting, Chinese muziek.. hoe dan ook; veel Chinese invloeden.

Ik vind het behoorlijk intimiderend al dat China in Tibet..

China lijkt zo koppig.. Ze trappen de cultuur in de grond en stampen een nieuw China ervoor in de plaats.. Maar Tibet is juist geliefd door haar cultuur.. Ik snap het niet..

Als je door de straten rijdt, zie je allemaal nieuwe gebouwen, luxe winkels e.d. Maar niemand te zien.. Geen klant of toerist.. Ze bouwen hier voor in de toekomst, een toeristisch Tibet..