Derde dag Lhasa; vandaag sliepen we heerlijk uit. Lobsang zou ons om 10:30 ophalen want het was gelukt een kaartje te krijgen voor het Potala Palace. Er mogen per dag maar 300 toeristen naar binnen en het kost ongeveer drie werkdagen. Je hebt hier voor alles zo'n beetje je paspoort nodig en jawel voor Potala ook ons permit. We werden vier keer gecontroleerd, twee keer met ons paspoort en permit en één keer gefouilleerd. Het is oprecht makkelijker om intercontinentaal te vliegen, dan Potala Palace binnen te komen. Dan krijg je nog je kukuri mee (dik Nepalees mes).

We kregen 1 uur de tijd om binnen te zijn en dat werd genoteerd.

Het was dus niet extreem druk en Lobsang vertelde ons weer veel mooie dingen en ik vind het knap hoe hij AL die jaartallen kan onthouden. Van verschillende fresco's, goden, stupa's, noem maar op.

Je kunt hem álles vragen en daar ben ik blij om. Ik denk dat je eerst het boeddhisme moet begrijpen om 'de cultuur te proeven' van Tibet.

En nòg belangrijker; de geschiedenis tot heden..

Voorheen had je Potala Palace, de old town, de tempels, wat zandweggetjes en verderop nog wat kleine straatjes.

Op een ontzettend groot plateau omgeven door mooie bergen. Een heldere, brede rivier, mooie Tibetanen en veel yaks.

..In slechts 30 jaar tijd is hier een gigantische stad uit de grond gestampt.

Hoge gebouwen, véél winkels, nog véél meer appartementen, alle wegen zijn geasfalteerd, er staan hekjes langs de wegen (hekjes, jongens.. zoals in China) en een hoop Chinezen. Ook zie je veel verlichting als de reclameborden op gebouwen, 'versiering' in de straten (ik zou zeggen kermis), Chinese vlaggen en vooral veel controle/bewakers/camera's.

Het is hier normaal om op je woorden te letten en niet over politiek te praten. Bijna alle auto's/taxi's hebben camera's en afluisterapparatuur en de Chinezen hebben tijd zat om ook je mobieltje en het internet af te struinen. Ik was er eerst wat luchtig over, maar werd meerdere malen gewaarschuwd door de locals. Daarom stopte ik even met mijn blog. Ik liep de kans China, o.i.g. Tibet niet meer in te mogen later en nòg erger, voor onze gids Lobsang..

Een paar jaar geleden, volgens mij was het 2012..? Was er een toerist die een youtube filmpje poste op internet van Tibet. Het zal wel te maken hebben gehad met twee monniken die zich in brand staken.

Gelijk daarna sloot China de grenzen van Tibet en later kwamen er limieten op de hoeveelheid toeristen. Het werd lastig een visum en permit aan te vragen (hebben we gemerkt). Ook moest je voor 'China' komen en niet voor Tibet..

Dus dat is voornamelijk onze reden dat we ook door China gereisd hebben eerst.. (Wat goed heeft uitgepakt want ik heb mij zeeer vermaakt)!

We hebben een behoorlijk boekwerk moeten leveren aan het consulaat van China. Onze planning, plaatsen én alle boekingen bij de hotels, vliegtickets (waarvan we die uit Lhasa vervalst hebben dus), onze reden waarom we naar China wouden, wat onze ouders doen en familie..

Het klinkt te gek voor woorden, maar dit is het Communistische China. En je kan er vrij weinig aan veranderen.. Zelfs Nederland doet er aan mee..

Zo hoorde ik dat we de Dalai Lama niet willen ontvangen omdat het spanningen zou opleveren..TE GEK VOOR WOORDEN!

Goed, waar was ik? Oja Potala palace.. was mooi ja.