Vijfde dag Lhasa; vandaag stonden we vroeg op, want we gingen naar het Namtso Lake. Ongeveer 6 uur rijden naar het twee na hoogste zoutwater meer van Tibet.

We hoorde dat het er toeristisch was en daar had ik nog niet bij stil gestaan. Ik vond het jammer, maar ook wel gewoon logisch want dat is 'China' gewoon..

We reden in Lhasa binnendoor, over zandwegen met ongelofelijke irritante drempels, en kuilen.. Oke ik was ook aan het schetsen in m'n boekje..

Maar ze waren bezig met een grote brede weg van China naar Lhasa..

We zagen veel legervoertuigen en later ook tanks en helicopters..

De trein was verderop stil gaan staan, zodat de inzittenden dit niet te zien kregen.

Lobsang vertelde dat je geen foto's mag maken van het leger, politie en alle overheidsgebouwen.

Dat wat ik dus al de hele tijd deed, en hierna alleen nog maar meer ben gaan doen (stoer hé)..

We reden al vrij snel tussen de mooie bergen, en overal om ons heen liepen yaks te grazen. Ik vind het ontzettend mooie dieren.. Kunnen alleen boven de 2900m leven anders gaan ze dood.

We stopten een paar keer, en ik liep het gras in tussen de yaks. Ik vond een hoorn en we stapten de auto weer in met een yak kaak en wervel.

We reden verder en verder en ik merkte op dat ook hier, in de middle of nowhere, kleine huisjes staan met de felrode Chinese vlag.

Dat zijn ze hier dus verplicht! Elk huis heeft een Chinese vlag en het is absoluut verboden de Tibetaanse vlag te hijsen.

Goed we kwamen aan bij het Namtso lake en het was tot mijn verbazing helemaal niet toeristisch..

We liepen een heuvel op, en met een tintelende kaak (zuurstofgebrek vanwege hoogte, 5000m) en behoorlijk buiten adem, kwamen we boven. Het uitzicht was adembenemend, en we zagen graag de zonsondergang. Er kwam ondertussen wel een grote regenwolk aan, en toen het begon te regenen liep ik terug. Ondanks mijn paraplu was heel mijn achterkant doorweekt, en door de stevige wind merkte ik dat ik winter tenen en handen had.

Ik ging in bed liggen met dikke kleren aan, drie dekens, en een kopje warm water.

De volgende morgen stonden we vroeg op. We gingen voor een nóg hogere heuvel, om daar de zonsopkomst te bekijken.

We liepen de heuvel op en ik moest af en toe stil staan om op adem te komen. Zeker wel om de tien stappen! De zon was al iets te zien toen ik bovenkwam en het uitzicht was echt prachtig! We bleven hier ongeveer een uur, zagen bergtoppen van 7000meter hoog, het oneindig grote meer, etc. etc. zie foto's.

Daarna reden we weer terug naar Lhasa, waar we een warme douche pakte en ons klaar maakte voor morgen, ons vertrek.