Die avond maakten we groentesoep zonder fornuis. We hebben de waterkoker gebruikt en deden diepvriesgroenten en bouillon in de magnetron. Ik geef het een vijfje.

De volgende morgen stonden we vroeg op. We pakten onze spullen, maakten lunch en gingen op stap.

Ik rende nog even snel een bakkertje in voor een cappuccino (die serveren ze hier standaard met een rietje btw), die maar 85 cent kostte en daarmee de winnaar is geworden van de ***Emmagoedkopekoffiewedstrijd***.

Om bij het Stolby National Park te komen moesten we eerst een half uur lopen, vanuit daar 30min met de bus en dan nog 45 min lopen om bij de ingang van het park te komen.

Nog voordat we in het park waren, gingen we al van het verharde pad af om een Stolby te beklimmen.

Een Stolby is trouwens een soort afgeronde rots. Meestal meerdere bij elkaar opgestapeld en ze kunnen heel hoog zijn.

Er liep hier echt niemand! Het was een mooie toch met veel modder, gladde hellingen, spinnenwebben in ons gezicht en om écht op de top van de Stolby (naam; the first pillar) te komen moesten we een beetje een gevaarlijke klim doen.

Gelukkig heb ik hoogtevrees dus ben ik wat voorzichtiger hoor pappie en mammie. Maar het uitzicht waren ontelbaar veel bomen in herfst kleuren en het kon deze dag alleen maar beter worden.

We liepen verder en zagen een chipmunk die bijzonder dichtbij kwam. Het kon deze dag alleen maar beter worden.

Nog verder snapte ik ineens waarom er bij The first pillar niemand was want deze Stolby was écht ontzettend groot en we moesten er meteen op klimmen!

Grote afgeronde rotsen en twee kleine meisjes die zich een beetje uitsloven.

Nog verder op onze route kwamen we een oudere man tegen. Hij kon Duits met ons spreken en vertelde dat hij vrijwilliger was hier om mensen naar de volgende Stolby te leiden. Deze man was gewoon met pensioen en gaf zichzelf deze taak omdat hij het hier zo fantastisch vond en mensen dat graag liet zien! Heel lief en hij liep met ons mee naar boven. Al konden we heus alles zelf, ik snap ook best dat je die kleine meisjes niet alleen laat gaan als ze zich de hele tijd zo uitsloven.

Bovenop de Stolby, en ik zeg je eerlijk.. het was HOOG en ik moest van mijn hoogtevrees wel dicht bij de grond blijven en op handen en voeten lopen toen hij een foto van ons ging maken vlak naast de afgrond. Dit was HOOG oké.

We hebben de tocht afgemaakt en de bus weer terug gepakt. We vonden dat we na zo'n dag als vandaag wel eens lekker uit eten konden gaan. Dus dat deden we. Met onze bergschoenen aan, een afkeurende blik, liepen we een restaurant binnen. Ik vroeg haar daarom netjes of we er mochten eten en ze zei "ja", dus.

Voor 15,- euro per persoon:

1xRussisch biertje ( niet echt lekker, veel in Rusland is best crack, net zoals de appels, die zijn meestal melig).

1x heel erg lekker visgerecht+Russische witte wijn ( niet echt lekkere wijn maar er is dus wel meer crack in Rusland net zoals de chocola die korrelig is, zoals chocolade-sigaretten)

1x erg lekkere cappuccino met Pavlova, een heel lekker dessert (gemaakt van schuimpjes, slagroom, aardbeien en bosbessen).

Ik was V O L D A A N

En we liepen terug naar ons hostel.

We rende een straat over want de auto die aan kwam rijden reed heel erg hard en tegelijkertijd zag ik politie staan. En ja, het was geen voetgangers-oversteekplaats dus dacht ik al van oepsie.. en ja hoor..

De twee agenten spraken ons aan in het Russisch, waarop we terug antwoordden dat we Engels spraken.

'Pasport pasport!' zeiden ze en we vroegen waarom. De ander pakte een vertaal app en liet zien dat we verkeerd waren geweest met oversteken. Nogmaals 'pasport!'.

Nu dacht ik echt.. oneeee he.. en we pakten ons paspoort (Ik haat dat woord trouwens en dat is gekomen sinds ik in Rusland ben. Het komt gewoon door 'hoe' ze het zeggen.. alsof ze je paspoort willen en wel METEEN omdat ze je niet pluis vinden).

De twee agenten keken naar onze nationaliteit, keken daarna ons aan en zeiden; "have a nice evening."

We draaide ons om, liepen verder en toen we om de hoek waren konden we even heel hard lachen.. een beetje van de zenuwen die we gehad hadden net. Want wat Jelle Brandt Corstius in zijn 'reisgids voor moeilijke landen' adviseert is wel altijd om uit de buurt te blijven van politie e.d. vanwege de corruptie. Zelfs als je de weg wilt vragen..

Nou goed, weer een dag overleefd.