Aangekomen in Ulan Ude werden we verwelkomd met dikke vlokken sneeuw en dat voelde best een beetje bijzonder dat we in één week drie seizoenen hebben gevoeld.

We zijn naar ons hostel gelopen, en weer meteen de straat op. We liepen naar de top van de heuvel waar ook een boeddhistische tempel staat. Heel gek maar we hoorde al van een ver eind harde knallen. Het klonk als mitrailleur knallen achter de heuvel en we liepen er op af.

Vanaf de top keken we het dal in, een enorme massabegraafplaats en verderop een oefenterrein van het leger. Vanaf hier waren de knallen zo hard en galmend. Het was raar om te zien, die combinatie van het geluid en de boeddhistische vlaggetjes.

Terug pakten we de eerste beste bus. Dit doen we vaker en volgen dan met de gps of we goed gaan. Zodra we de verkeerde kant op gaan stappen we uit maar gek genoeg gebeurtdat nauwelijks.

Lekker geslapen in een zaal met één ander persoon. Een aardige vent met wie we wat engels konden spreken. Hij vroeg of we morgen avond een biertje gingen drinken en wij zeiden 'ja'.

Die ochtend liepen we eerst naar het busstation. We hadden op internet gezien dat je ook met de bus naar Ulaanbaatar kon en dat dat veel goedkoper was. En niet alleen goedkoper, de grensovergang gaat ook veel sneller. De bus doet er ongeveer 12 uur over terwijl de trein er 24 uur overdoet. Dit komt omdat het hele treinstel op een Mongolisch onderstel gezet moet worden vanwege de 'Mongolische' spoorlijnen (die zijn smaller)..

Afijn, we kochten de tickets en we sprongen even in de lucht. Even een poeder cappuccino er in en bus 130 naar buiten Ulan Ude. Waar het landschap al erg op dat van Mongolië lijkt en ook een aantal tempeltjes te zien zijn ( dit las Alexa weer ergens op internet, maar hoe we er moesten komen was nog wel even lastig omdat het dorpje zó klein is dat het niet op de kaart te vinden is).

En het was het meer dan waard. Onze buikjes begonnen te kriebelen bij het wandelen over deze mooie vlaktes. Er was hier echt niet veel. Wel veel koeien en zwerfhonden. Ook een paar monniken en wat kleine tempeltjes waar sommige bewoners hun ding deden.

Eenmaal weer terug in Ulan Ude aten we in een Boerjatisch (mongools volk) restaurant en tevreden liepen we terug naar ons hostel. Daar zat onze man op ons en zijn bier te wachten en we gingen naar een cool place. Of naar 'Cool Place', bedoelde die, ja zo heette het ja.. Maar ik was minder cool hoor toen hij home vodka ging bestellen. Maar onze laatste avond in Rusland, nauwelijks Russen gesproken, nog géén bar bezocht, nog geen home vodka gedronken..

Ik kon niet anders en eerlijk, het was best oke! Ze maken het van suiker en is in een week al klaar, serveren het in een theepotje en voilà!

Op traditionele manier gedronken, diep boven je rechter schouder inademen, een shotje naar achter gooien, een stukje garlic bread onder je neus opsnuiven (niet te hard) en er een hapje van nemen.

Nog meer tradities besproken en het onderwerp homoseksueel kwam ook nog aan bod en dat bespaar ik jullie. 4 uur geslapen want om 6 uur ging de wekker.

Op naar Ulaanbaatar!