Drie weken overleven in de Gobi woestijn (deel 1)

We vertrokken die ochtend met onze gids, chauffeur en een Duits meisje Katja, richting de Gobi woestijn. We gingen een tour doen van 5 dagen (205,- euro kost dat trouwens, incl eten en onderdak).

Op de terugweg zullen ze Alexa en mij afzetten bij de 'nomadic family' waar we dan twee weken gaan helpen.

We reden in een stoere four wheel drive een heel stuk over een verharde weg. Soms lagen er aangereden paarden langs de kant met gieren er op en roofvogels en raven. Al het vee (kamelen, koeien, paarden en geiten) in de woestijn lopen los.

We aten onze lunch bij een kudde koeien en kamelen. De zon scheen volop en het waaide erg hard. Onze gids zei dat het altijd waait in de woestijn en dat dit nog wel mee viel.

Een hele dag gereden door heel mooie vlaktes met wat dor gras, heuveltjes, hobbels en nog meer hobbels.

Onze eerste stop was al in de woestijn bij de nomadic family. We werden ontvangen met brood, boter, een soort harde geitenkaas(gedroogd geiten yoghurt; aaruul) en gefermenteerd paardenmelk. De harde geitenkaas (ik proef er een beetje kaas in namelijk) is voor mij, als kaasliefhebber, toch erg moeilijk te smaken. Het kan ook komen door de 8 uur lange achtbaanrit.

Maar dan het gefermenteerde paardenmelk. Dat tintelt op je tong en doet mij wel een beetje smaken als de paardenstal. Toch uit beleefdheid opgedronken en toen avond gegeten. Rijst met wat stukjes schapenvlees.

Alexa en ik waren erg moe door de afgelopen nachten en stelden voor om te gaan slapen.

We slapen in een ger met een kachel in het midden. Deze steek je voor het slapen meestal aan met wat struiktakjes en koeienpoep en is na een uurtje wel weer uit. We liggen op een matje met ons hoofd naar het noorden en dicht tegen elkaar aan met 600 dekens.

De volgende morgen ontbeten met melkthee met gedroogde stukjes koeienvlees er in. We hielpen ze even met koeienpoep rapen en namen toen weer afscheid. Natuurlijk ging dit weer gepaard met gefermenteerde paardenmelk. Na allen een kom (3glazen) gedronken te hebben stelde Norowoo (man des huizes) voor om er om te spelen. We speelden een soort steen, papier, schaar, maar dan met vijf vingers. De een verslaat de andere en dat gaat van wijsvinger tot pink. Alleen de pink verslaat de duim dan weer. Heb je hem?

Nou goed, in ieder geval genoeg verloren en dus steeds 1/3 kom moeten drinken wat daarna in de auto weer zo lekker naar boven kwam.

We hielden kort een lunchpauze bij een andere ger( familie van waar we nu zitten).

Volgestouwd weer de auto in en hoppa door naar de flaming cliffs.

Goed misselijk kwamen we daar aan en helaas was het al donker. Hier sliepen we ook in een ger maar deze is speciaal voor toeristen.

Dat wil zeggen; ze hebben bedjes(matras), en buiten meestal wel een wc (kakgat).

De volgende morgen vroeg opgestaan. We reden naar de flaming cliffs en klommen er op. Dit was erg indrukwekkend.

De zon scheen volop en het contrast van de helder blauwe lucht en de rode kliffen was niet lelijk.

We reden door naar The Sand Dunes. Tussendoor weer een mooie stop tussen hoge grijs/zwarte rotsbergen en toen vanuit de verte zagen we ze al stralen.

Een langgerekt stuk, tussen twee berggebieden hoge zand duinen. De wind blaast al dit zand tussen de bergen door waardoor deze gouden duinen ontstaan.

We aten onze lunch in onze tourist ger en werden toen met de auto naar de voeten van de zandduinen gebracht. We klommen er op, deden er ongeveer 40 min over denk ik en naar beneden was lachen. Op de top was het trouwens wéér zo'n mooi gezicht. Al die zandduinen met strakke zandlijnen en al dat zand.

We kwamen terug met een hoop zand en er werd ons aangeboden om een stuk door de woestijn incl zandduin te lopen, zittende op een kameel.

Goed, we deden het, ondanks dat ik het wel een beetje sneu vind voor zo'n dier maar ik vond het achteraf ook erg sneu voor mijn billen.

Met o-benen kwamen we er alle drie vanaf en de chauffeur was zelfs komen kijken hoe we de eerste paar meter weer op onze eigen benen zouden lopen. Dat zag er ook erg indrukwekkend uit.

We aten ons goed vol en elke zonsondergang is weer een moment om uit je ger te komen.

De volgende morgen weer vroeg op (7:00 ontbijten) want we gaan naar Jolin Am. Een nationaal park waar heel veel vette dieren leven. Van berggeiten( die hier dus heel zeldzaam zijn) tot sneeuwluipaard.

De route is langs een bergwatertje dat het hele jaar wel bevroren is. Nu was dat vooral aan de randen maar van november tot juli, zeggen ze, kun je er op lopen. Heel mooi en soms moesten we echt de rotsen beklimmen om geen natte voeten te krijgen.

Helaas konden we niet de hele tocht doen ivm tijdgebrek( omdat Alexa en ik weer naar de familie gebracht moesten worden werd het ingekort,helaas). We zouden nu met vol gas rijden naar Tsagaan Suvarga.

En daar waren we nog vóór zonsondergang. Fantastisch!

En we bleven er de hele avond en aten groentesoep bij het maanlicht. Daarna stapten we weer de auto in om terug naar de familie te rijden.

Daar kwamen we redelijk laat aan en ik weigerde het gefermenteerde paardenmelk en het was geen probleem!

Snel ons bedje in gekropen, de volgende morgen konden we uitslapen.