Poeder cappuccino's en wijn

Vandaag jonge, wauw.Ten eerste had het gesneeuwd en de bergen aan de overkant van het meer hadden mooie witte toppen. We bakten een ei en aten er wat harde crackers bij met thee.

Dik ingepakt gingen we naar buiten. We liepen de heuvel achter ons huisje op, wat op maps.me staat aangegeven als uitzichtpunt en jawel hoor. Dat was er. Enorm harde wind, en we moesten ons hoofd goed warm houden.

We liepen naar beneden een lang stuk door het bos en kwamen uit bij het dorpje. Ik dronk er een poeder cappuccino en Alexa een thee. Toen liepen we naar een klif met een 'Stolby'. Ik zou zeggen een rots in het meer. Onderweg kocht ik een Kashmir hoofdband van twee Siberische dames (met rode wangetjes) en deed hem meteen om mijn hoofd.

Maar ook hier weer een verassend uitzicht. Als je de kliffen zo ziet, met de stranden, zon en de naaldbomen.. het lijkt bijna 30 graden.

We liepen een heel stuk over het strand, duinen door, bos, weilanden over en kwamen eindelijk bij ons punt wat we van ver gezien hadden.

Een mooie klif met uitzicht op een eilandje. We namen daar even een pauze, aten er een harde cracker bij en liepen weer terug want we kregen het al snel weer kouder.

Voor we ergens gingen eten zochten we nog even naar een supermarkt en ja hoor het eerste wat wij zagen was wijn!

We liepen ook bijzonder snel op de terugweg. We hadden eerst nog ergens wat gegeten; Buuzy. Een soort dumping met rund er in en bouillon. Je neemt eerst een hapje uit de bovenkant. Zo kun je de soep er makkelijk uit drinken en daarna kun je hem opeten.

Eenmaal terug pakte Alexa haar zakmes en draaide de kurk er uit.

De volgende morgen werden we weer opgehaald met het busje en reden we weer terug door een prachtig wit landschap. Meteen onze treintickets gekocht voor morgen ochtend om 6:56 naar Ulan Ude. Onze laatste stop in Rusland. Een klein plaatsje, 8 uur verder, wat al erg veel op Mongolië lijkt.

Sneeuw op Olkhon eiland

De volgende middag pakten we de trein naar Irkutsk. Deze rit was bijzonder fijn. Ik durf ons nu ook wel ervaren Rusland treinreizigers te noemen. Klinkt natuurlijk wel minder cool dan het is.. ;)

We kwamen er een dag later aan en dumpten onze spullen in ons hostel. Toen lekker gewandeld door onze omgeving en een bus geregeld die we morgen pakken naar het Balkai meer (het op twee na grootste zoetwatermeer van de wereld, die andere ligt trouwens ook in Rusland).

Het heeft ongeveer 8 uur geduurd met de bus en pond. Want het Balkai meer (UNESCO) heeft een heel mooi eiland waar je kunt overnachten.

Alexa heeft gezocht op meest goedkope accommodatie. De buschauffeur reed drie keer verkeerd, uiteindelijk gevonden want een mevrouw stond voor haar huisje te wachten. Naast haar houten huisje staat ons houten huisje. Eigenlijk gewoon een kamertje van 12 m2 met twee bedjes, een tafeltje met enkel kookplaatje, waterkoker, elektrisch kacheltje, en een emmer met drinkwater.

Er is ook een soort wasbak met daar onder een emmer die we moeten legen.

De wc is buiten in een hokje met een gat in de vloer en ik voel mij helemaal op reis nu!

Volgens mij zag ik buiten ook een plek om te wassen maar de temperatuur is hier zeg maar sneeuw (morgen om 7:00).

We hebben snel onze warme kleding aangetrokken en zijn meteen naar het dorpje gelopen ongeveer 20 min verderop en natgeregend.

Daar in een klein supermarktje moeten improviseren wat te eten en ontbijten. Er was niet veel maar we baalde het meest van de wijn die ze er niet hebben. Deze hele reis zijn we stront nuchter geweest. Drinken is bijna overal verboden. Maar ja verder geen ramp, we hadden ons met deze kou gewoon verheugd en toen dronken we maar thee.

Een mix van rijst, blik mais, blik erwten en voor de vorm een blik zwarte olijven in een pan en voilà!

Het was warm dus ok.

Morgen ochtend eten we een eitje en crackers met wat overgebleven smeerkaas.

Alexa liet net haar portemonnee in de emmer met drinkwater vallen..

We waren allebei te warm om uit ons bed te stappen en het licht uit te doen.. dus hadden we allebei een poging om iets tegen het lichtknopje te gooien..

Nu hangen er biljetjes te drogen en het licht is ook nog steeds aan.

Politsaya; "pasport! PASPORT!!"

Die avond maakten we groentesoep zonder fornuis. We hebben de waterkoker gebruikt en deden diepvriesgroenten en bouillon in de magnetron. Ik geef het een vijfje.

De volgende morgen stonden we vroeg op. We pakten onze spullen, maakten lunch en gingen op stap.

Ik rende nog even snel een bakkertje in voor een cappuccino (die serveren ze hier standaard met een rietje btw), die maar 85 cent kostte en daarmee de winnaar is geworden van de ***Emmagoedkopekoffiewedstrijd***.

Om bij het Stolby National Park te komen moesten we eerst een half uur lopen, vanuit daar 30min met de bus en dan nog 45 min lopen om bij de ingang van het park te komen.

Nog voordat we in het park waren, gingen we al van het verharde pad af om een Stolby te beklimmen.

Een Stolby is trouwens een soort afgeronde rots. Meestal meerdere bij elkaar opgestapeld en ze kunnen heel hoog zijn.

Er liep hier echt niemand! Het was een mooie toch met veel modder, gladde hellingen, spinnenwebben in ons gezicht en om écht op de top van de Stolby (naam; the first pillar) te komen moesten we een beetje een gevaarlijke klim doen.

Gelukkig heb ik hoogtevrees dus ben ik wat voorzichtiger hoor pappie en mammie. Maar het uitzicht waren ontelbaar veel bomen in herfst kleuren en het kon deze dag alleen maar beter worden.

We liepen verder en zagen een chipmunk die bijzonder dichtbij kwam. Het kon deze dag alleen maar beter worden.

Nog verder snapte ik ineens waarom er bij The first pillar niemand was want deze Stolby was écht ontzettend groot en we moesten er meteen op klimmen!

Grote afgeronde rotsen en twee kleine meisjes die zich een beetje uitsloven.

Nog verder op onze route kwamen we een oudere man tegen. Hij kon Duits met ons spreken en vertelde dat hij vrijwilliger was hier om mensen naar de volgende Stolby te leiden. Deze man was gewoon met pensioen en gaf zichzelf deze taak omdat hij het hier zo fantastisch vond en mensen dat graag liet zien! Heel lief en hij liep met ons mee naar boven. Al konden we heus alles zelf, ik snap ook best dat je die kleine meisjes niet alleen laat gaan als ze zich de hele tijd zo uitsloven.

Bovenop de Stolby, en ik zeg je eerlijk.. het was HOOG en ik moest van mijn hoogtevrees wel dicht bij de grond blijven en op handen en voeten lopen toen hij een foto van ons ging maken vlak naast de afgrond. Dit was HOOG oké.

We hebben de tocht afgemaakt en de bus weer terug gepakt. We vonden dat we na zo'n dag als vandaag wel eens lekker uit eten konden gaan. Dus dat deden we. Met onze bergschoenen aan, een afkeurende blik, liepen we een restaurant binnen. Ik vroeg haar daarom netjes of we er mochten eten en ze zei "ja", dus.

Voor 15,- euro per persoon:

1xRussisch biertje ( niet echt lekker, veel in Rusland is best crack, net zoals de appels, die zijn meestal melig).

1x heel erg lekker visgerecht+Russische witte wijn ( niet echt lekkere wijn maar er is dus wel meer crack in Rusland net zoals de chocola die korrelig is, zoals chocolade-sigaretten)

1x erg lekkere cappuccino met Pavlova, een heel lekker dessert (gemaakt van schuimpjes, slagroom, aardbeien en bosbessen).

Ik was V O L D A A N

En we liepen terug naar ons hostel.

We rende een straat over want de auto die aan kwam rijden reed heel erg hard en tegelijkertijd zag ik politie staan. En ja, het was geen voetgangers-oversteekplaats dus dacht ik al van oepsie.. en ja hoor..

De twee agenten spraken ons aan in het Russisch, waarop we terug antwoordden dat we Engels spraken.

'Pasport pasport!' zeiden ze en we vroegen waarom. De ander pakte een vertaal app en liet zien dat we verkeerd waren geweest met oversteken. Nogmaals 'pasport!'.

Nu dacht ik echt.. oneeee he.. en we pakten ons paspoort (Ik haat dat woord trouwens en dat is gekomen sinds ik in Rusland ben. Het komt gewoon door 'hoe' ze het zeggen.. alsof ze je paspoort willen en wel METEEN omdat ze je niet pluis vinden).

De twee agenten keken naar onze nationaliteit, keken daarna ons aan en zeiden; "have a nice evening."

We draaide ons om, liepen verder en toen we om de hoek waren konden we even heel hard lachen.. een beetje van de zenuwen die we gehad hadden net. Want wat Jelle Brandt Corstius in zijn 'reisgids voor moeilijke landen' adviseert is wel altijd om uit de buurt te blijven van politie e.d. vanwege de corruptie. Zelfs als je de weg wilt vragen..

Nou goed, weer een dag overleefd.

Nieuwe chips smaak

Jaa aangekomen in Krasnoyarsk om 00:30, veeeel te laat om nog in te checken maar we hebben dit keer echt geluk gehad!

Lekker uitgeslapen, Alexa ging even ontbijt halen bij de suup en toen gingen we lopen. Gewoon zo naar iets dat op internet staat als 'dit moet je zien'..

Het had keihard geregend en ze hebben hier blijkbaar geen afwatering ( of in ieder geval een slechte), want de straten stonden onder. Het is hier wel echt herfst ook. De temperatuur is stukken lager en de bladeren zijn mooi rood en geel.

We liepen naar een uitzichtpunt. Een kleiheuvel op geklauterd, paar keer weer naar bennee geglee en bovenop deze berg stond dus een kerkje. En die staat ook op het biljet van 10 roebel dus.Maar het uitzicht was wel even genieten.

We liepen een andere route terug van de berg door schattige straatjes met mooie houten huisjes.

Morgen gaan we naar het Stolby National Park. Dat is ongeveer 3 uur reizen naar een prachtig karst-landschap.

Dus we kochten vast onze treinkaartjes voor overmorgen. Dan gaan we verder naar Irkutsk. We zitten nu ten hoogte van Myanmar.. 5 uur lopen wij voor op jullie.

En ja, we hebben nu 4077 km gereisd in dus 14 dagen en het is lachen, gieren brullen als je weet wat dat aan treinreizen heeft gekost hé! Komt ie Honderddertig euro! ((((130,00))))

Dat is erg leuk vinden wij en dus lachen, gieren, brullen.

Ps. Vandaag hebben we een nieuwe chips smaak geproeft. Pringles met krab smaak!

antihomo couchsurf

Vanuit Omsk hebben we weer heel vroeg ons couchsurf-adresje moeten verlaten want om 9:00 ging onze trein alweer richting Novosibirsk.

De treinreis duurde 8 uur en helaas hadden we ligbedden wat het nogal onhandig maakte soms. We waren in ieder geval best kapot toen we aankwamen in Novosibirsk.

Daar pakten we weer een bus en 40 min later arriveerde we bij een super actieve couchsurf-meisje met drie super actieve katten.

We bestelden er pizza en speelde een spelletje. Haar buurmeisje speelde mee toen ze mij vroegen; 'hee Holland is toch dat land waar homo's gewoon "oke" zijn?!!' Waarop ik best een beetje trots vertelde over de gaypride die wij vieren. Het buurmeisje trok een verafschuwd gezicht en zei zo iets van; dat ze het echt vies vond ofzo.. Ik kreeg ineens een stomp in mijn maag..

Het is namelijk be-lachelijk dat die antihomowet hier een paar jaar geleden is ingevoerd maar ik wist niet dat ja ik wist gewoon niet hoe het zou zijn ofzo..

In ieder geval, lachte ik een beetje ongemakkelijk en zei ik; 'tja ik denk écht dat dit een groot cultuurverschil is..' Daarna zochten ze op google een Rus op die fetisj kleding maakt voor mannen in Rusland. Ze vertelde mij er over en nogmaals zei ik een beetje met een zucht dat het wel echt een cultuurverschil is.

Ik voelde mij ineens niet meer zo lekker.. het was de hele avond heel gezellig en dan was het nu wel fffkes anders maar goed ik ging ff douchen en slapen met drie super actieve katten om mij heen.

Kort geslapen en vroeg er weer uit want we willen nu echt naar Krasnoyarsk.. daar is natuuuur daar zijn we aan toe

Maar we waren wel twee uur voor de trein vertrok en ja de kaartjes waren op.. dan maar voor morgen.. Morgen.. En vandaag gingen we naar een groot meer naast Berdsk dat ook wel de zee van Rusland genoemd wordt.

1,5 uur reizen maar een fijne en lange wandeling gemaakt door het natuurgebied. Toen kwamen we bij het water en we moesten er in! Best fris maar we verlangen stiekem ook al heel de tijd naar Azië met haar zee, witte stranden, fruit enzo..

Nou goed, we hebben lekker gezond gekookt en thee in ons super fijne hostel en ik ga ff douchen en lekker in bed liggen..

Morgen pakken we de trein om 12:30 en komen dan om 00:30aan in Krasnoyarsk.

In 12 dagen nu 3400 km afgelegd

Doei

#treinleven

Dus die trein naar Omsk.. we stapten om 9:00 uur in. We zochten naar onze bedden en liepen door de verschillende ruimtes. Elke ruimte heeft zo zijn eigen ding, vaak zweet en mufheid. Mensen die snurken en soms een vlaag van iets alcoholisch.

Het enige frisse in deze trein is eigenlijk het 'coupe-mevrouwtje' die in een deftig mantelpakje en haar haren netjes enzooo, de kaartjes controleert en vriendelijk lacht.

We installeerde onze spulletjes, maakten ons bed op en keken uit het raam. Vrijwel de hele treinrit was het uitzicht hetzelfde. Weilanden met vel witte berken.

Net als in China heeft elke trein een heet-water-kraan. Dus in de middag dronk ik een poeder cappuccino die veeel te zoet smaakte en in de avond aten we noodles. We dronken er een warm biertje bij en om 20:00 uur gingen de lampen uit.

Om 6:00 ging ik eventjes plassen. Ik kwam terug en ging even zitten om uit het raam te kijken, toen er ineens een reus van een vent op mijn bed ging zitten. Zijn ogen half open en met een adem holy moly.. Zijn vrouw die aan de andere kant lag te slapen en trouwens ook een reus van een vent was, werd niet wakker toen hij haar een paar keer riep. Met veel moeite boog hij over haar heen en duwde tegen haar schouder. Een zacht gekreun kwam onder een bos haar vandaan maar nog steeds geen beweging. Hij begon harder te duwen en trok toen vol aan haar tiet. Ik keek gauw naar buiten toen ze zich omdraaide. De man plofte weer naast mij op het bed en sloot zijn ogen. De vrouwelijke reus van een vent stond klagend op en trok hem met al haar kracht de man naar haar eigen bed. Ze stopte hem in en ging in een andere ruimte liggen. Ik zag haar nog een paar keer om het hoekje kijken, maar ik hielt mijn tieten van hem af en probeerde verder te slapen.

Twee nachten sliepen we in Omsk bij een stel via couchsurf. Het was nog wel 50min met een marshrutka ( een klein busje waarbij je 50 cent betaald en mensen naar je staren en roept als je uit wil stappen). We aten er borsj (rode bietensoep met aardappel en dille enzo). Was leuk.

Een gelukkig zwerverleven

Die avond pakten we de nachttrein naar Kazan, 1500km verderop dus.    We hadden allebei een bedje maar in verschillende ruimtes.                             Ik zat tussen een groepje puber jongens en in de ruimte ernaast zaten de meisjes en hun juffrouw die het allemaal erg interessant vonden. Omdat ze zo aan het staren waren tijdens ons kaarten, deden we een beeetje flauw en maakten we het kaarten heel ingewikkeld. We klemden kaarten onder onze kin en maakte gekke geluiden. Dat was best grappig want de hele klas keek eerst vol spanning en moesten daarna heel hard lachen.                                         Misschien hadden jullie er bij moeten zijn..

Toen gingen de lichten uit en moest ik ook maar in mijn bed klimmen. Die nacht nauwelijks geslapen, ik denk 2 uur want de trein stopte regelmatig en dan kwamen er weer nieuwe mensen binnen. Ondanks dat ik mijn portemonnee, mobiel enzo altijd onder mijn kussen houd, was ik alsnog te oplettend om goed te slapen.

Dus toen om 6:00 in de morgen kwamen we uitgeput Kazan binnen. Ons hostel lag op een steenworp afstand. Onze tassen konden in de luggage room maar inchecken kon pas om 14:00.. dat was 7,5 uur wachten..

Toen zijn we maar gaan liggen op de banken in de lobby en ik voelde mij echt een zwerver. Gelukkig stuurde ze ons niet weg. Gelukkig had ze om 10:00 uur al een kamer voor ons klaar. Gelukkig.

Ons even goed opgefrist en de stad in gegaan. Kazan is naast Moskou en St. Petersburg de rijkste stad van Rusland en dat was ook wel te zien.                Hier waren meer toeristen, meestal wel uit eigen land maar toen we helemaal bovenin een kerktorentje waren geklommen om het uitzicht te bekijken kwam er uit het niets een meisje uit Almelooooo

Met haar hebben we nog ff een limonade gedronken en ja toen was het weer zo van nou doei hé en goede reis enzo.

Zij had haar reis al volledig geboekt tot over 2 jaar want haar ouders hadden graag gewild dat ze met de kerst van 2019 er bij kon zijn..

Maar ja ik kan nu wel gaan vertellen waaraan Kazan bekent staat.. over de zoete meuk 'chuk chuk' dat ze hier verkopen maar dat vond ik niks aan. Wél dat we dus in Siberië zitten en dat we onze jurkjes aan deden toen het de volgende dag 23 graden werd.            We hebben een heel stuk gelopen per ongeluk en daardoor een sinkhole gezien. Toen de trein gepakt naar city of all religions, toen de bus weer terug gepakt..                                                   Dat was leuk.

We zijn door het Kremlin gelopen en in de Moskee geweest..                             Oja! Natuurlijk hebben we ook het Soviet museum bezocht, waar we alles mochten aanraken en ook kopen.

Twee dagen zijn we in Kazan gebleven en nu zit ik in de trein naar Omsk. Die gaat er 35 uur over doen.

Fietsend naar de hell

Die avond hebben we een snelle trein gepakt naar Nizhny Novgorod. Zo'n 400km ten oosten van Moskou.

Het was even zoeken naar ons hostel, wat naast het station hoorde te zitten. Bellen lukte niet en we waren al een uur rond een donker gebouw aan het lopen in het donkere 23:00 uur. We liepen terug naar het station en kwamen twee potten tegen. Het eerste wat ze zei was; 'don't worry..' en ik was gelijk niet meer worried (Want als een pot uit Rusland dat zegt..). Ondanks dat ze het hostel voor ons belde hebben we nóg een kwartier zitten zoeken. Maar we waren er en het was diep slapen.

De volgende morgen boekten we de nachttrein van 22:00 uur naar Kazan. Zo'n 1500 km ten oosten van Nizhny Novgorod.

Misschien wel handig te vertellen trouwens; Alexa en ik reizen vanaf Moskou naar Ulaanbaatar, Mongolië en vanuit daar Beijing, Hong Kong. Dat is het plan voor nu. We hebben expres niks van te voren geboekt. Daarna kijken we even hoe of wat.

Op Polarsteps kun je op de kaart precies zien waar we (geweest) zijn. Link: https://www.polarsteps.com/EmmaWouda/194644-reis?s=1C8E217D-1335-4DD1-BCDD-8F27B4CBD444

Dus die dag liepen we heel wat kilometers maar zagen we ook dat Moskou eigenlijk best Europees is. En dit was HET moment dat ik even besefte hoe VET dit eigenlijk wel niet is wat die twee dametjes zonder piep of scheet doen hé!

Dus, Nizhny Novgorod, een stadje met 'n Kremlin, moskeeën, kerken, veel gekleurde torentjes, slagroom-toefjes, gekleurde zachte dakkapelletjes, balkonnetjes van marsepein.. we hebben nog net de tovenaar niet kunnen vinden.

Wat gek is om te bedenken, is dat er hier zo veel te zien is van de tweede wereld oorlog. Ze zetten het neer als monument of attractie. Dat is wel heel anders in Nederland, waar we juist meer treuren om degene die we verloren hebben. Hier staat het er echt met trots om te vechten voor je land. Ook het harde werken, dat hier met vrijwel elk standbeeld wordt uitgedrukt..

Ik ga liever fietsen